Mondige kinderen beslissen mee op school
Gevraagd of ongevraagd de school advies geven. Meebeslissen over zaken die je als kind aangaan. Leren vergaderen ` zoals volwassenen het ook doen´. Dat is het idee achter de Kinderraad op Montessorischool Valkenbos in Den Haag. Hoe verloopt zo´n Kinderraad op school, wat is het belang voor de school en wat is de rol van de begeleidende ouder? En, wat vinden de kinderen er zelf van?
Leren vergaderen als volwassenen
De Kinderraadvergadering gaat er voor kinderen van 8 tot 12 jaar gestructureerd aan toe. De agenda heeft punten die je ook op een vergadering voor volwassenen tegenkomt. Begeleidend ouder Marianne Linger legt nog even uit hoe het vergaderen in zn werk gaat: De kinderen die hun vinger opsteken krijgen om de beurt het woord van de jonge voorzitter en luisteren eerst naar het idee van een ander, voor ze hun mening geven. Voorzitter is de tienjarige Lizet, die netjes de vergadering opent. Van elke vergadering wordt een verslag gemaakt, maar dat is bij de vorige oefenvergadering niet gebeurd. Er is toen gesproken over het mooier maken van de gangen, bijvoorbeeld door ze te schilderen, en het tassenprobleem. Er is weinig plek voor de tassen en de kinderen struikelen er soms over. De binnengekomen post is het volgende punt; een vraag van Meester Wil, de directeur. Hij mailt dat de vorige Kinderraad iets wilde doen voor een goed doel. Zelf had hij het idee iets met kerstkaarten te doen, wat vindt de Kinderraad daarvan?
Stemmen
Meer dan een half uur discussiëren de kinderen over dit onderwerp en doen allerlei suggesties. Vaak wachten ze netjes tot ze de beurt krijgen, maar soms is de discussie zo verhit dat ze voor hun beurt praten. Sommigen hebben andere ideeën, zoals snoepjes verkopen of dakpannen schilderen. Uiteindelijk stelt de voorzitter voor te stemmen over het beste idee en wint unaniem het idee van de kerstkaarten. De meeste kinderen vinden dat dit ook sinterklaas-, herfst- of gewone kaarten kunnen zijn. Andere vragen die de voorzitter netjes aan de groep voorlegt, gaan over welk onderwerp er op de kaarten komt, wanneer deze gemaakt moeten worden en hoeveel, in een pakketje of los, wat ze moeten kosten enzovoort. Over de kosten zijn de meningen verdeeld (die lopen uiteen van 10 cent per kaart tot 1 euro). De kinderen vinden, na een volgende stemronde, dat de verkoopprijs van vijf kaarten een euro moet zijn en die van een losse kaart 25 cent. Begeleidend ouder Linger stipt nog eens aan, dat het belangrijk is hoe je dit straks uitlegt aan de klas. Als je goed vertelt waarom het leuk en belangrijk is, willen de kinderen in de klas ook meedoen. Over het goede doel zijn de kinderen het eens, blijkt uit de stemmen. Het geld moet naar de mensen die het moeilijk hebben door de aardbeving in Pakistan.
`Doe-briefje´
Vanwege de tijd de vergadering duurt maximaal een uur maant Linger de voorzitter naar het volgende agendapunt te gaan, het opknappen van de gangen. Maar voor dit punt is er niet veel tijd, dus de voorzitter vraagt de kinderen of dit de volgende vergadering behandeld kan worden. De meeste kinderen stemmen voor. Dan moet het doe-briefje gezamenlijk ingevuld worden: wie doet wat de volgende keer, zoals het verslag maken, kopiëren en bespreken of de nieuwe agenda maken. Ook moet iemand met meester Wil praten over de onderwerpen die spelen. Tenslotte de rondvraag. Sommige kinderen hebben nog een opmerking en Marianne Linger heeft zelf ook nog een punt: de tekst en foto’s van de Kinderraad op de website zijn oud en moeten vervangen worden. Weer een punt om op de volgende vergadering op terug te komen. Voorzitter Lizet sluit de vergadering.
Let op: Dit artikel is meer dan vijf jaar geleden gepubliceerd en bevat wellicht incorrecte, onvolledige of ongeldige informatie.