In Memoriam – Theo Vaes (1954-2023)
We zijn diep geraakt door het onverwachte overlijden van Theo Vaes. Theo was betrokken en bevlogen bij het onderwijs en al vele jaren een zeer gewaardeerd lid bij AVS en actief in de Ledenraad. Wij gaan hem als persoon met al zijn wijsheid missen.
Wij wensen Marion, kinderen en kleinkinderen van Theo heel veel sterkte met dit grote verlies.
Dit interview verscheen in KADER, november 2022
“Dankzij die sparringspartners binnen de AVS ben ik een betere directeur geworden”
“Wie wil jij zijn als schoolleider?”
Op zijn 25ste werd hij al ‘hoofd’ van een school. Van Magistrum tot Schoolleidersregister en van bovenschools directeur tot interimmer: Theo Vaes heeft zo’n beetje alles gedaan in het onderwijs wat je maar kan doen. Zelfs nu hij officieel met pensioen is, is zijn agenda tot het randje gevuld met onderwijs, onderwijs en nog veel meer onderwijs.
Zo te horen ben je een echt ‘onderwijsbeest’
“Ja, dat zegt mijn vrouw ook wel eens. En dan te bedenken dat de pabo eigenlijk mijn tweede keuze was. Op één stond een rechtenstudie. Maar dat werd me sterk afgeraden, omdat ik zo’n sociale jongen was, die ‘echt met mensen bezig moest zijn’. Een goede keuze. In het onderwijs zie je elke dag hoe kinderen en ook volwassenen leren en ontwikkelen: dáár groei je zelf ook van.”
Wat maakt jou na zo veel jaar onderwijs trots?
“Wat tijdens de coronapandemie en ook nu weer met de lerarentekorten blijkt, is hoe goed wij het als beroepsgroep doen. De veelheid van expertise. De drive, de motivatie en de ambitie om ondanks alles goed onderwijs te blijven maken en je wendbaar op te stellen: dat maakt mij trots.”
Is dat jouw grootste zorg: het lerarentekort?
“De continuïteit en kwaliteit van het onderwijs zullen de komende jaren onder druk blijven staan. Ja, er komen wel nieuwe mensen. Maar we hebben met een andere arbeidsmarkt te maken. Mijn generatie ging het onderwijs in en werkte daar veertig jaar later nog. De huidige generatie wisselt veel vaker van baan, waardoor je minder continuïteit hebt terwijl de complexiteit van ons vak juist toeneemt. De gezinssituaties zijn diverser geworden. Ouders zijn kritische consumenten met hele hoge, maar niet altijd realistische verwachtingen. Maar om antwoord op je vraag te geven: nee, het lerarentekort is niet mijn grootste zorg.”
Wat dan wel?
“Vanwege de stijgende energieprijzen krijgt het onderwijs op korte termijn te maken met leerlingen die niet meer sporten of naar musea gaan, die zonder ontbijt de schooldag beginnen, die geen passende kleding meer hebben. Maar we moeten ervoor waken dat scholen niet in hun eentje het armoedeprobleem gaan oplossen. Want dat kán niet.”
Wat is jouw advies aan jongere collega’s?
“Het vak van schoolleider vraagt veel en is complex. Mijn advies is: probeer niet alles zelf te doen. Maak duidelijk keuzes. Schakel externe hulp in waar kan en kijk aan wie je binnen jouw team taken kan overdragen. Geen mens kan dag en nacht werken. Dus wie wil je zijn als schoolleider? En begin maar te strepen wat daar wel en wat niet bij hoort.”
Op welke vlakken kunnen schooldirecteuren zich nog ontwikkelen?
“De jongere generatie is perfect toegerust om het vak van directeur uit te oefenen, maar ze onderschatten vaak het belang van ‘georganiseerd’ zijn. In mijn tijd was het vanzelfsprekend om lid te worden van een vakbond. Niet alleen omdat dan je cao keurig geregeld wordt, maar bij de AVS vind en vond ik ook altijd collega’s met wie ik van gedachten kan wisselen. Dankzij die sparringspartners ben ik een betere directeur geworden. Dat is ook de reden waarom ik lid ben geworden van de Ledenraad, omdat je daar nóg beter onderwijs leert maken.”
Theo Vaes is getrouwd, heeft vier volwassen kinderen, een kleinkind van 2 en eentje ‘onder weg’. Als hij niet bezig is met het onderwijs, is hij oppas-opa of krijgt hij zangles. “Als je met muziek bezig bent, verdwijnt al het andere naar de achtergrond.”