De Cito komt er weer aan
Op 11, 12 en 13 februari is het weer zover. Leerlingen van groep 8 mogen laten zien wat ze kunnen. Drie dagen gebogen over de eindtoets basisonderwijs. Briefjes op de deur met ‘Stilte, toets!’. Voor veel kinderen hangt er (te) veel van af. Omdat een groot deel van de vo-scholen nog steeds veel waarde hecht – soms in absolute zin – aan de Citoscores bij de aanname van leerlingen, moet je wel goed presteren. Jammer als je een off day hebt, je oma erg ziek is of je gewoon buikpijn hebt en dus minder goed presteert. Je moet maar meteen leren dat het leven hard is en vol met te nemen barrières. Daarbij moet Cito ook leven. Er wordt veel geïnvesteerd in de eindtoets en er moet ook aan verdiend worden. Ongeveer 150 duizend leerlingen maken de toets, die per leerling 17 euro kost. Het gaat dus om ruim 2,5 miljoen euro. Maar ook andere organisaties willen graag wat mee profiteren van deze melkkoe. Commerciële instellingen zoals de LOI, thuisonderwijs en vele andere instanties bieden cursussen aan hoe om te gaan met de Citotoets voor prijzen die liggen tussen de 50 en 100 euro en soms nog hoger. Ouders wordt voorgespiegeld dat oefenen met de toets een hogere eindscore betekent. Of dat kan is zeer twijfelachtig en hoe houd je je straks staande als een hogere eindtoets niet meer past bij wat je eigenlijk kunt? Maar ook scholen worden onder druk gezet. Ouders willen dat de school meedoet en voor scholen wordt het steeds belangrijker een hogere Citoscore te bereiken. Sinds jaar en dag gebruikt de onderwijsinspectie de Citoscore voor een groot deel om de kwaliteit van de school te meten. En afgelopen jaar kwam daar nog bij dat RTL4 met behulp van datagoochelaar Scheerens rankinglijstjes presenteerde van zogenaamd ‘best scorende’ scholen.
En wat nou als we eens met dit circus ophielden? En de 2,5 miljoen euro gewoon in goed onderwijs zouden investeren? Als we scholen en ouders weer zelf laten bepalen hoe en wanneer kinderen kunnen laten zien wat ze geleerd hebben op school? En dan niet alleen door het hanteren van een cognitieve toets, maar vooral ook kijken hoe het kind heeft geleerd zich staande te houden in deze gecompliceerde wereld. Hoe het zit met het zelfvertrouwen en de leerdrift, met welke talenten dit kind heeft. Als we eens zouden ophouden 12-jarige kinderen af te rekenen op hun ontwikkeling, op een leeftijd dat ze nog volop ontdekken wie ze zijn? Dat we het onderwijs teruggeven aan scholen en ouders, goed gefaciliteerd door een overheid die deze taak grondwettelijk heeft vastgelegd. Wat nou als scholen volgend jaar wel de wettelijke verplichting tot een eindtoets uitvoeren, maar zelf bepalen wanneer en met welke toets? En wat nou als die uitkomst net als het medisch beroepsgeheim alleen ter beschikking komt van school, ouders en leerling? Wat nou…
Let op: Dit artikel is meer dan vijf jaar geleden gepubliceerd en bevat wellicht incorrecte, onvolledige of ongeldige informatie.