Het PO-toernooi Auteur: Jan GispenDe AVS heeft haar wens om een sectororganisatie voor het primair onderwijs te ontwikkelen uitvoerig besproken in Kader Primair Special december 2005. Diverse personen uit het onderwijsveld geven hierover hun mening in de vorm van een column. Deze maand de beurt aan Jan Gispen, voorzitter van het College van Bestuur van de Willibrord Stichting, de Stichting PCOU met 44 scholen in Utrecht en omgeving en Onderwijsplatform G4.
De PO-raad komt er. Wanneer is nog onzeker. Het voetbaltoernooi om de PO-raad Cup kan beginnen. De elftallen staan klaar en op voorhand is er geen echte favoriet. Ik stel u voor: het elftal van de besturenorganisaties, sterk aan de bal, lange traditie, defensief op orde, maar wat traag in de actie. En de onderlinge passes komen niet altijd goed aan, omdat de spelers problemen hebben met het afspelen van de bal aan andere spelers uit het elftal. In het primair onderwijs PO hebben de besturenorganisaties van oudsher een sterke positie, omdat het om jonge kinderen gaat. Voor de ouders zijn identiteit en opvoeding nog van groot belang. De vrijetijdsbestuurders en de schoolleiders hechten aan hun band met de koepel. Pogingen om die koepels op hun beurt weer te overkoepelen zijn pril. En dan het elftal van de AVS: jong, nog wat onbesuisd, met een sterk scorende maar wat eenzame spits, goed in de aanval, maar nog geen balans. De elftalspelers hebben een identiteitsprobleem: zijn ze nou werknemers of werkgevers? Niettemin is het elftal de afgelopen jaren sterk in opkomst en groeit de supportersclub met de dag. Sterke jeugdopleiding met veel trainingsfaciliteiten. De AVS leunt op de schoolleiders van besturen die op hun beurt weer zijn aangesloten bij de besturenorganisaties. De AVS heeft veel werk gemaakt van de scholing en ondersteuning van schoolleiders. De stap naar een brancheorganisatie is in zekere zin nog groot, omdat dan eerst het vakbondsidee overboord gezet moet worden met allerlei faciliteiten die nu voor een deel van de achterban juist heel aantrekkelijk zijn. Nu even een blik op de tribune in het stadion: ik zie daar vooral schoolleiders zitten, maar die kijken nauwelijks naar de wedstrijd. Ze weten niet precies wie nu welke actie voert en wie bij welke partij hoort en klappen af en toe als de stadionspeaker om applaus vraagt. Hun gesprekken gaan bijna nooit over de komende en gewenste brancheorganisatie. Hun leven wordt bepaald door het s morgens vroeg regelen van vervanging, het invullen van de Inspectievragen, het lezen van te grote stapels stukken, het ontvangen van traktaties van jarige kinderen, contact hebben met de gemeente over de hoogspanningsmast en teamoverleg op woensdagmiddag. Ik zie in de skyboxen een groeiend aantal bovenschoolse managers en ander bobo-volk zitten. Zij zijn meer geïnteresseerd in de wedstrijd dan de schoolleiders. Maar het kan hun niet veel schelen wie er wint, als de wedstrijd maar niet al te lang duurt en de Cup kan worden uitgereikt. Sterker nog: zij zouden graag een branche-elftal opstellen met de beste spelers uit beide partijen. Dan zou dat elftal een beter figuur slaan in de vierjaarlijkse wedstrijd met andere clubs als de VOraad, de BVE-raad, de HBO-raad en de VSNU universiteiten, als die spelen om het grote kapitaal uit de verkiezingenstrijd. Als coach aan de zijlijn heb ik de volgende advies: voeg zo snel mogelijk die elftallen samen en steek veel energie in het professionaliseren van de tribuneklanten en betrek die rechtstreeks bij de samenstelling van het beste elftal.
Iedere maand
Kader Primair 3 – november 2006