De AVS heeft haar wens om een sectororganisatie voor het primair onderwijs te ontwikkelen uitvoerig besproken in Kader Primair Special december 2005. Diverse personen uit het onderwijsveld geven hierover hun mening in de vorm van een column. Deze maand de beurt aan Sjoerd Slagter, sinds 23 november 2006 voorzitter van de VO-raad. Bron Meer informatie
De PO-raad komt er; we kunnen niet meer zonder
Dat de PO-raad er komt, staat voor mij als een paal boven water. Er zal nog heel wat vergaderd moeten worden, er komen nog talloze gesprekken, prikkelende teksten, ambitieuze plannen, aftastende ontmoetingen, terugtrekkende bewegingen en openlijke verzetsdaden. Maar dat alles zal niet verhinderen dat die ene vertegenwoordiging en die heldere belangenbehartiging er komt. Want we kunnen niet meer zonder. Onderwijsveld en samenleving hebben behoefte aan een directe en zichtbare relatie. Een relatie waarbinnen je afspraken kunt maken, beloftes kunt doen en eisen mag stellen. Besturenorganisaties zullen opkomen voor leden en wijzen op zorgvuldigheid. Grote besturen hebben haast en willen sneller. Verschillen tussen werkgevers en werknemers worden uitvergroot en er wordt nog lang gepraat over de vraag wie er lid mag worden. Maar die PO-raad, die komt er. In de drie maanden dat de VO-raad nu actief is, merk ik hoe groot de behoefte is en was aan één stem voor het gehele voortgezet onderwijs. Scholen hebben behoefte aan een professionele organisatie die de belangen van het veld vertegenwoordigt. Politici hebben veel vragen, het departement wil afspraken maken, ouders stellen eisen aan de kwaliteit van het onderwijs en talloze maatschappelijke instellingen en partijen komen langs om de mogelijkheden voor samenwerking te bespreken. Je wordt er haast verlegen van als je hoort wat er allemaal van de VO-raad verwacht wordt. En dat is goed. We zitten in een snelle en brede beweging richting verdiende autonomie. De minister draagt meer bevoegdheden over aan het veld, de samenleving koestert hoge, en snel wisselende verwachtingen en ouders eisen rechten steeds vaker op. Bij deze autonomie en bij deze maatschappelijke eisen horen afspraken over voorwaarden en bekostiging. En daarom is er een organisatie nodig die zulke afspraken, namens al die scholen en besturen, kan maken. Zon instantie is de PO-raad. Als sectororganisatie heb je wel het een en ander nodig om succesvol te kunnen zijn. Allereerst zelfbewuste besturen en schoolleiders. Die weten wat ze willen, bereid zijn hun nek uit te steken, voortgaan, maar ook geduld opbrengen om collegas mee te nemen. Leden die hun eigen verantwoordelijkheid kennen en deze niet afhankelijk maken van processen of vertegenwoordigers. Bij de totstandkoming van de VO-raad waren het deze leden die de roep om een zichtbare en herkenbare vertegenwoordiging invulden. Leden die collegas meenamen en bonden meekregen. Het zijn nog steeds diezelfde leden die de VO-raad handen en voeten geven. Besturen en schoolleiders die zich bewust zijn van de maatschappelijke opdracht van het onderwijs en daar zelfbewust en op eigen wijze invulling aan geven. Het is nu ook aan de besturen en directeuren van het primair onderwijs om die opdracht in te vullen. Ik wens ze daarbij veel succes!
Kader Primair 7 – Maart 2007
Tekst: Sjoerd Slagter