Column Frederique – Kleuters toetsen

Frederique is directeur van een middelgrote basisschool in een klein dorp in Noord-Groningen. Een school waar ze naast directeur af en toe nog een echte juf is. Iedere maand beschrijft ze een belevenis uit de alledaagse praktijk.

Dit schooljaar hadden we in september niemand om de toets voor kleuters af te nemen. Andere jaren was er wel een onderwijsassistent of een derdejaars PAstudent, maar dit jaar was er niemand die daar even tijd voor vrij kon maken. Dus werd aan mij gevraagd om de toets ordenen van Cito af te nemen bij de 23 kleuters uit groep 2. Ik kende alle kleuters bij naam en zij kenden mij, maar het was toch al weer behoorlijk lang geleden dat ik echt met kleuters had gewerkt. Er werden vier tafeltjes en stoeltjes in het speellokaal gezet, want daar zou het toetsen plaatsvinden. Om de beurt mocht een groepje kleuters met mij mee naar het toetslokaal. Het was net een echt examen zoals ze daar met hun ernstige koppies zaten te luisteren naar de baas van de school. Sommige kleuters konden nog niet eens hun potlood goed vasthouden, maar geen nood, met dat potlood hoefden ze alleen maar strepen te zetten. Strepen onder de goede plaatjes. Daarnaast moesten ze ook nog een kartonnetje verschuiven. Dat kartonnetje moest steeds op de juiste manier onder de volgende opdracht gelegd worden. Al met al knap ingewikkeld. Ik had dan ook een diep respect voor de kleuters die meteen snapten wat de bedoeling was en het kostte mij heel wat zweetdruppels om de kleuters die het niet meteen snapten, duidelijk te maken hoe het wel moest.

In de handleiding had ik gelezen dat ik de opdrachten letterlijk moest voorlezen. Ik kon het echter niet laten om toch af en toe een beetje te helpen. Bijvoorbeeld toen een kleuter mij wat glazig aankeek, nadat ik de opdracht had voorgelezen waarbij een streep gezet moest worden onder het vakje met de minste paddestoelen. Ik hielp hem door bij de herhaling de weinigste te zeggen. En toen iemand de term cirkel niet meteen begreep, schroomde ik niet om er rondje van te maken. Toen Max mij echter vroeg, bij het onderstrepen van kleren, of een sjaal ook een kleer was, moest ik het antwoord schuldig blijven. Volgens de handleiding mocht ik daar geen antwoord op geven, maar ik wist het ook echt niet. Later zag ik bij de juiste antwoorden dat een sjaal wel tot de kledingstukken gerekend behoort te worden. Helaas had Max dat niet gedaan en was zijn antwoord fout. Gelukkig voor Max zag ik later bij de invoering in het computersysteem dat hij toch een A gescoord had. Hij zal het wellicht nog ver schoppen op rekengebied. Of dat op taalgebied ook zo zal zijn, zal uit de taaltoets voor kleuters moeten blijken.

Auteur Frederique
Iedere maand
Kader Primair 2 – Oktober 2005

Let op: Dit artikel is meer dan vijf jaar geleden gepubliceerd en bevat wellicht incorrecte, onvolledige of ongeldige informatie.