Ouders mogen eindelijk weer de school in. Op veel scholen is men enthousiast, want ze hebben ouders gemist. Op sommige scholen werden ouders begroet met een spandoek, kregen ze een bloem of bedacht men een ander creatief welkomstgebaar. Ook hoor ik op veel scholen die de rust ’s ochtends wel prettig vonden en ook dat kinderen meer zelfstandig gedrag vertonen zonder ouders. Maar hoe is het voor de ouders om het schoolgebouw weer binnen te lopen? Daarbij wil ik inzoomen op het schoolgebouw zelf: voelen ouders zich thuis in het schoolgebouw?
Magazijn
Tijdens een training ouderbetrokkenheid laat ik leerkrachten en de schoolleider vaak een rondje door hun eigen schoolgebouw lopen met de vraag: “Probeer eens door de ogen van ouders naar je gebouw te kijken, wat zie je dan?” Een leerkracht die met haar collega’s door de school had gelopen zei na afloop: “Dit vond ik echt confronterend. Ouders kijken meestal anders naar je gebouw dan wijzelf. Zij zien dingen die we als leerkrachten zelf allang niet meer zien, omdat we er altijd rondlopen.” Al gauw kunnen ze conclusies verbinden die jezelf misschien niet zo snel zou trekken. Hangen er plafondplaten los (een van de dingen die ik regelmatig op scholen zie)? Een ouder kan denken: “Is het hier wel veilig voor mijn kind?” Hangen er vooral gedateerde tekeningen van kinderen? Ouders kunnen denken: “Hebben ze wel door wat mijn kind nu allemaal al kan?” Hangt een klaslokaal vol met posters, taalrijtjes en ander educatief materiaal?: “Is deze omgeving niet veel te druk voor mijn kind?”
Oudervriendelijke schoolgebouwen
Scholen zijn kindvriendelijk ingericht en er zijn steeds meer prachtige teamkamers (en terecht, comfortabele werkplekken zijn belangrijk). Maar vergeten we de meest onzichtbare doelgroep van de school – ouders – niet? Daarom pleit ik niet alleen voor kind- en personeelsvriendelijke scholen, maar ook voor oudervriendelijke schoolgebouwen. Maar hoe ziet een oudervriendelijke schoolgebouw eruit? Dat begint al buiten. Als ik als ouder een kort bezoekje moet brengen, kan ik mijn auto dan wel kwijt? Of zijn alle parkeerplaatsen bezet door de medewerkers van de school? Voor een schoolgebouw kwam ik dit bord tegen, een klein gebaar met een welkom gevoel.
Bij een ander schoolgebouw fotografeerde ik dit bord:
Op de grond was in een rechthoek een lijn getekend waarbinnen de ouders konden wachten. Het verschil van een welkom gevoel tussen beide foto’s zal duidelijk zijn. Als ik een schoolplein oploop gebeurt het niet zelden dat ik moet zoeken welke deur ik moet nemen, wat is de hoofdingang? Een bord met “Ingang school” zorgt ervoor dat nieuwe ouders of ouders die niet zo vaak komen weten waar ze naar binnen kunnen. Een ouder wil de schoolleider spreken of heeft een afspraak met de Intern Begeleider. Geef met duidelijke bewegwijzering aan in welke ruimten de diverse medewerkers werken. En zorg voor een zitje voor ouders waar ze even kunnen wachten zodat ze niet hoeven te staan of op een trap of een muurtje moeten zitten wachten. Een zitje met informatieve folders die regelmatig worden vernieuwd of een beeldscherm met interessante informatie. Een beeldscherm zoals je vaak bij de huisarts ziet.
Tips
Je communiceert naar ouders dus ook met de uitstraling van je school(gebouw) en daarom nog een zestal tips die ervoor zorgen dat ouders met plezier en vertrouwen hun kind achterlaten:
- Wees alert op veiligheid: hangen er dingen los die op een kind kunnen vallen? Hoeveel verlengsnoeren worden achter elkaar gebruikt (niet meer dan één verlengsnoer tussen stopcontact en apparaat) en liggen snoeren uitgerold of zijn ze in elkaar gepropt?
- Hoe veilig en aantrekkelijk is het schoolplein voor kinderen?
- Hoe schoon is het gebouw (ook op en onder de kasten)? Is het schoolgebouw opgeruimd (hangen er overal nog plakbandjes, touwtjes uit het plafond enzovoort, restanten van mooie versieringen), zijn boekenkasten aantrekkelijk voor kinderen of liggen boeken schots en scheef in de kast, ligt er rotzooi in de gang et cetera? Vaak hoor ik het argument dat leerkrachten hiervoor geen tijd hebben en dat de schoonmaker of conciërge hiervoor verantwoordelijk is. Maar volgens mij gaat het vooral om een basishouding van je ook verantwoordelijk voelen voor het gebouw waardoor je of de kleine dingen meteen wilt verbeteren of opruimen of actie onderneemt zodat iemand het oppakt. In dat licht blijft dit een prachtig filmpje.
- Zet ouders niet op onderbouwstoeltjes tijdens een gesprek. Ook al zit een leerkracht zelf ook op een kleine stoel, het blijft ongelijkwaardig want ouders zijn deze stoelen in tegenstelling tot een leerkracht niet gewend. Sommige leerkrachten vertellen dat ouders het helemaal niet erg vinden, ze vragen het namelijk aan hen. Maar wanneer je ouders goede stoelen geeft, toon je daarmee respect en werk je aan je uitstraling van de school.
- Zorg dat alle medewerkers goede gastheren en -vrouwen zijn, die niet alleen een vriendelijke en open houding naar kinderen hebben, maar ook naar hun ouders.
- Ten slotte: loop elk jaar met een paar ouders een rondje door de school en vraag hun wat hen opvalt. Ook met vaders, want die zien soms weer andere dingen dan moeders. “Jij ziet, jij ziet wat ik niet meer zie.”