De meeste schooldirecteuren die ik ontmoet, zetten het liefst de deuren van hun school open voor alle kinderen uit de wijk. Het maakt niet uit waar ze vandaan komen, wat ze kunnen of juist niet. Mensen uit het onderwijs willen alle kinderen helpen om zich te ontwikkelen.
Socioloog Iliass El Hadioui deed de afgelopen jaren samen met scholen in grote steden onderzoek naar kansengelijkheid. Zijn conclusie is dat kansengelijkheid niet zozeer voortkomt uit structuurwijzigingen of inhoudelijke keuzes in het onderwijs, maar dat die vooral opbloeit dankzij een cultuurverandering. Het gaat vooral om het creëren van een andere mindset. Concreet betekent dit dat een klas een thuishaven moet zijn voor elk kind. Leerkrachten hebben hier een belangrijke rol in, maar kunnen dit niet alleen. De schooldirecteur heeft hierin de doorslaggevende factor, zo geeft El Hadioui aan in een interview met De Groene Amsterdammer.
El Hadioui heeft het over ‘disruptief schoolleiderschap’. Daarmee bedoelt hij dat de schoolleiding aandacht heeft voor de schoolcultuur waarin de medewerkers werken: vindt er professionele uitwisseling plaats? Leren leerkrachten van elkaar? Kunnen teamleden bij collega’s eerlijk zijn over wat er niet goed gaat in een les? Dit is een grote opdracht voor leidinggevenden. Om steun en inspiratie te geven en elkaar naar een hoger plan te brengen. Om een schoolcultuur te creëren waarin leerlingen en medewerkers weten waar je samen naartoe gaat, waarin wat je doet werkt en waarin iedereen zich gehoord en veilig voelt.
Uiteindelijk gaat kansengelijkheid en diversiteit in de klas dus over het welbevinden in de hele school. Welbevinden is niet zomaar ‘een toverwoord’ voor het behoud van je leraren, het raakt je leerlingen net zo goed en kan het verschil maken voor het vergroten van kansengelijkheid. En zo blijkt maar weer eens hoeveel impact jij als schooldirecteur maakt op de levens van zo veel kinderen, nu en in de toekomst.